Het doel was geregeld blogs schrijven – de realiteit werd maanden stilte.
De foto’s zijn van begin augustus en tonen de racefiets waarop ik zat toen ik door een auto geschept werd. De fiets kwam total loss in een schuurtje terecht, ik in deplorabele toestand op de IntensiveCare in Winterswijk.
Van een volle agenda, drukdrukdruk, een goede conditie en alles kunnen naar geparkeerd in een ziekenhuisbed, dozenvol pijnstillers en een lange revalidatie voor de boeg.
Op dat moment heb ik me niet gerealiseerd hoe lang láng zou zijn, en hoeveel impact dat op mij zou hebben, als mens en als werker.
Ongelukken en kleine hoekjes – daar klopt toch wel iets van.
Dan pas merk je hóe fysiek een fysieke baan is, hoe continue de zorg is die dieren nodig hebben en dat boeren een 24-uurs-job is met een fit en gezond lichaam als minimumvoorwaarde. Het is niet mogelijk om de deur dicht te trekken en te denken dat ‘het morgen wel komt’, ‘een ander het wel doet’.
Gelukkig werken we sinds 2 jaar in maatschap, waardoor het iets gemakkelijker was om het bedrijf te laten door lopen. Beslissingsbevoegdheden zijn goed geregeld, leveranciers en weidelocaties zijn bekend.
Maar ook zijn veel taken stilzwijgend en als vanzelf verdeeld, méér dan in noodgevallen handig is.
Hoe vaak moet welke accu van het schrikdraadapparaat vervangen worden, waar zitten koppelingen in de afrastering van de huiskavels, welk beweidingsplan was er in gedachten.
En wat zijn je instantoplossingen als augustus opeens een kurkdroge maand met dorbruin gras wordt. Hoe hou je dan de dieren gezond, aan het eten èn binnen de afrastering?
In zo’n situatie merk je pas waar je onvoldoende op voorbereid bent, waar gebrek aan menskracht, ervaring en vaardigheden opduiken en in welke zaken meer structurele overdracht nodig is.
Gelukkig was ik nog aanspreekbaar en redelijk vlot weer in staat telefonisch bij te springen – het kan ook heel anders zijn….
Wat ook duidelijk werd, is hoezeer het boerenbedrijf is ingericht op een gemiddelde man van 185 lang met een dosis spierkracht en ervaring, waarmee alle machines te bedienen zijn. Ben je een kop kleiner, dan zijn niet alle bedieningshandles bereikbaar, kun je niet over de motorkap van de trekker heen alles zien en zijn sommige onderdelen simpelweg te zwaar om te tillen.
Niet onoverkomelijk, vaak oplosbaar – maar je merkt wel dat afwijken van de standaard of een andere manier van werken en ondernemen ook daarin aanpassingen vraagt.
